«Θέλω να είμαι κοντά στο παιδί μου, να το στηρίζω και να το βοηθάω. Από τότε, όμως, που μπήκε στην εφηβεία τσακωνόμαστε συνέχεια και νιώθω ότι προσπαθεί να με απομακρύνει από την ζωή του.»
Αυτό είναι ένα πρόβλημα που καλείται να αντιμετωπίσει κάθε γονέας στην έναρξη της εφηβείας. Είναι, όμως, μια κατάσταση που μπορεί να αντιμετωπιστεί.
Και θα σου πάρει λιγότερο από 4 λεπτά να μάθεις το πώς:
Οι έφηβοι είναι ένα θαυμαστό μείγμα: λίγο παιδιά, λίγο ενήλικες, με πολλή αναδυόμενη ατομικότητα ενδιάμεσα. Η εφηβεία είναι το στάδιο της ζωής που αντιπροσωπεύει την μεταβατική περίοδο μεταξύ παιδικής ηλικίας και ενηλικίωσης. Κατά την διάρκεια αυτή, οι έφηβοι βιώνουν σταδιακά πολλαπλές βιολογικές, σωματικές και ψυχολογικές αλλαγές που επηρεάζουν τον τρόπο που σκέφτονται, αισθάνονται και συμπεριφέρονται.
Αυτό που μας απασχολεί, ως γονείς, είναι το πως θα μπορέσουμε να σταθούμε κοντά στο παιδί μας και να το βοηθήσουμε ουσιαστικά σε αυτή την μεταβατική περίοδο της ζωής του…
Σαφώς, καθώς τα παιδιά πλησιάζουν στην ενηλικίωση, ο ρόλος των γονέων αλλάζει και είναι σημαντικό να διατηρηθεί μια «ανοιχτή γραμμή επικοινωνίας» ώστε να απομακρύνουμε τους εφήβους από πιθανούς κινδύνους και να τους κατευθύνουμε προς επιθυμητές επιλογές.
Ας δούμε μαζί 7 τρόπους να πλησιάσουμε τους εφήβους και να χτίσουμε υγιείς και θετικές σχέσεις μαζί τους:
1. «Κοινά» ενδιαφέροντα
Όποιο και να είναι το ενδιαφέρον του παιδιού σας, κάντε το και δικό σας! Αφιερώστε χρόνο και δείξτε τους ότι θέλετε πραγματικά να μάθετε τι είναι αυτό που τους αρέσει. Ας πούμε, μπορείτε να ζητήσετε από το παιδί σας να ακούσετε την μουσική που του αρέσει.
2. Διορθώστε τις πράξεις, όχι τον έφηβο.
Στην εφηβεία οι νέοι θέλουν να δοκιμάσουν πολλά πράγματα, επομένως είναι λογικό να γίνονται συχνά λάθη. Σε τέτοιες περιπτώσεις, οι γονείς είναι καλό να κρίνουν την πράξη και όχι να χαρακτηρίζουν τον έφηβο, γιατί αυτό θα οδηγήσει σε εντάσεις και αποστασιοποίηση. Για παράδειγμα, αντί να πούμε «είσαι ανεύθυνος», μπορούμε να πούμε «η συγκεκριμένη πράξη ήταν ένδειξη ανευθυνότητας».
3. Όχι άλλα κηρύγματα
Είναι προτιμότερο να συντομεύουμε τους λόγους μας, να είμαστε άμεσοι και να ενθαρρύνουμε τους έφηβους να συμμετέχουν στην συζήτηση. Πρέπει να μιλάμε με τρόπους που οι νέοι καταλαβαίνουν-με σύντομες και συγκεκριμένες φράσεις. Μετά, σαφώς, οφείλουμε να είμαστε πρόθυμοι να ακούμε τις απαντήσεις τους.
4. Η «τέχνη» της ακρόασης
Ο καλύτερος τρόπος να δείξουμε στα παιδιά μας ότι τα προσέχουμε είναι να τα ακούμε με υπομονή και ενσυναίσθηση. Είναι σημαντικό να δείχνουμε στους εφήβους ότι είμαστε πάντα στο πλευρό τους να τους ακούσουμε και , αν χρειαστεί, να τους βοηθήσουμε να βρίσκουν δικές τους λύσεις. Ακόμα, όμως, και αν δεν έχεις κάτι να πεις, οφείλεις να είσαι εκεί να ακούσεις.
5. Έκφραση εκτίμησης
Ο έφηβος νιώθει την ανάγκη για αναγνώριση και εκτίμηση. Είναι, λοιπόν, απαραίτητο να μην στεκόμαστε μόνο στα λάθη του αλλά να επιδοκιμάζουμε τις καλές του πράξεις και να τον επιβραβεύουμε. Έτσι, αφενός ενισχύουμε την προσωπικότητά του και αφετέρου δημιουργούμε μια θετική σχέση μαζί του.
6. Χρόνος μαζί με τον έφηβο
Μια ταινία που θα δείτε μαζί, ένα φαγητό που θα προσπαθήσετε να φτιάξετε ή ακόμα και μια βόλτα για καφέ αποτελούν τρόπους που μπορείτε να περάσετε ποιοτικό χρόνο με το έφηβο παιδί σας. Τέτοιες συνήθειες θα σας φέρουν πιο κοντά και θα κάνουν τον έφηβο να νιώσει άνετα και να εκφράσει συναισθήματα και σκέψεις που τον απασχολούν.
7. Προσωπικός χώρος και χρόνος
Λαμβάνοντας υπόψη ότι χαρακτηριστικό της εφηβείας είναι η επιθυμία του παιδιού για αυτονομία, οφείλουμε ως γονείς, να του δώσουμε τον «αέρα» που χρειάζεται. Ορίζοντας σχετικά ελαστικά, αλλά ταυτόχρονα σαφή, όρια βοηθάμε το έφηβο παιδί μας να αναπτύξει ελεύθερα την προσωπικότητά του και να ανακαλύψει τον εαυτό του.
Το να είσαι γονέας εφήβου σίγουρα δεν είναι εύκολη υπόθεση και απαιτεί υπομονή και επιμονή. Η αγάπη, ο αμοιβαίος σεβασμός και η ουσιαστική επικοινωνία μεταξύ γονέων και εφήβου είναι βέβαιο ότι επιφέρουν θετικά αποτελέσματα και βοηθούν τον έφηβο να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις που συνεπάγεται η δύσκολη αυτή περίοδος της ζωής του.
Ας προσπαθήσουμε, λοιπόν, να είμαστε σύμμαχοι, όχι εχθροί, να χτίζουμε γέφυρες και να γκρεμίζουμε «τείχη».